Van backpacker tot boerin!

Maandag avond kwamen Beer, ik en Isabel aan in Sydney. Na de shuttle te hebben gepakt kwamen Isabel en ik aan in ons hostel waar de 2 broertjes op ons aan het wachten waren, erg leuk om ze weer te zien!
De dag erna zijn we op zoek gegaan naar werk, al snel hadden we een gesprek gepland met een man die meerdere baantjes had, hij was een soort van bemiddelaar. Heel toevallig kwamen we Beer tegen in het internet cafe en had hij 5 maanden geleden een baan voor haar gevonden. Met zen 3e dus de ferry naar Manly gepakt en gekeken wat hij voor ons kon betekenen. Uiteindelijk had hij op dat moment niks voor ons en hebben we nog contact opgenomen met een contactpersoon van Aussie jobs waarmee Isabel haar eerste baan heeft verkregen. De dag erna zouden we een skype gesprek met haar hebben zodat ze een goed beeld van ons zou hebben en we onze wensen konden bespreken, een baan waarbij ik mijn tweede visum kon behalen, veel uren gemaakt konden worden en een plek voor 2. Genoeg gezocht en terug naar het hostel waar Mira inmiddels was aangekomen. S'avonds zijn we met de broers erbij op stap gegaan. Cristian ( de Argentijnse jongen waarmee wij 2 weken aan de oostkust hebben samen gereisd) hebben wij deze avond eindelijk weer na 5 maanden gaan zien, echt super leuk!
Na 2,5 uur slaap op naar het internet cafe voor het skype gesprek. Na 10 minuten was ze er nog niet, na haar gebeld te hebben vertelde ze ons dat er een tijdsverschil is van 3 uur tussen Sydney en de westkust en dat ze net wakker was. Ow ja..oeps, vergeten! Het gesprek vond 3 uur later dus plaats en verliep goed, ze was er zeker van dat ze deze week nog een baan voor ons zou hebben. Na nog wat gereageerd te hebben op vacatures via Gumtree ( soort van marktplaats in Australie) kregen we een reactie van een aardappelboer, we waren 1 van de eerste die gereageerd hadden en hij zou ons eind van de dag bellen..een goede dag voor ons dus waarin we al aardig wat vooruitgang hadden geboekt!
Toen we net met borrelen begonnen belde de boer, na een vrij kort gesprekje hadden we de baan, YES!! Vanaf de week erop zouden we beginnen en we konden 6 dagen per week, 8 tot 12 uur per dag werken, nice!
De dag erna werden we gebeld door de vrouw van Aussie jobs, ze had een baan voor ons bij een roadhouse. Uiteindelijk haar aangegeven voor de aardappelboer te gaan omdat we daar meer uren konden maken.
De laatste avond van de broers in Sydney dus weer op stap! De dag erna kwamen we erachter dat Isabel haar paspoort niet meer in het tasje zat, overal gezocht maar nergens te vinden. Omdat de avond erg gezellig was en we geen van allen wisten hoe hij precies was geeindigd wisten we niet waar we moesten beginnen. Uiteindelijk bleek hij in de club gevonden te zijn, wat een geluk!
De jongens zaten inmiddels in het vliegtuig naar Singapore en wij hebben de hele dag in bed gehangen. S'avonds hebben Mira en ik nog 2,5 uur rond gelopen in Sydney en onder andere het Opera House bezocht, 1 van de eerste dingen die ik heb bezocht toen ik net aankwam in Sydney 7 maanden geleden.
Zaterdag zijn we de stad ingegaan en hebben nog even lekker gewinkeld nu het nog kon.
S'avonds hadden we niks gepland want Isabel en ik zouden rond 4:30 uur snachts naar het vliegveld gaan voor onze vlucht naar Melbourne. Mira had echter andere plannen en voor ik het wist waren Mira en ik op een feestje waarbij iedereen elkaar met glow in the dark verf kon bekliederen, wel grappig. Na een paar uurtjes slaap naar het vliegveld waarna we vervolgens om 8:30 uur in Melbourne aankwamen.
Isabel en ik zijn naar de Kmark (soort Primark) gegaan om te winkelen en hadden daarna afgesproken om te gaan lunchen met de jongens uit Melbourne die wij in Nieuw Zeeland hadden ontmoet, erg gezellig was het!
Daarna de trein naar Colac gepakt waar de boer ons zou ophalen, spannend!!
Dan is 30 jaar, woont alleen op de farm (sinds 10 maanden weer single), heeft 3 zussen, is sinds zijn 23ste eigenaar van de farm en werkt uiteraard heel veel.

Het voelde heerlijk om eindelijk weer in een huis te wonen met een eigen badkamer en alles binnen handbereik te hebben. Normaal wonen de backpackers die Dan aanneemt in een eigen oude kerk maar deze was verkocht dus voor Dan was dit ook de eerste keer dat de backpackers bij hem in huis zouden komen wonen.
Isabel en ik delen een kamer en dat vinden we prima want als we straks elke dag om 5:00 uur (o god) op moeten, zullen we elkaar waarschijnlijk zelfs nodig hebben om elkaar uit bed te slepen!
De eerste 2 weken hadden we af en toe nog een dagje vrij aangezien alles nog in de opstartfase was. Wat we voornamelijk doen is aardappels sorteren. We staan achterop op een machine waar een lopende band aan ons voorbij gaat en wat wij doen is alle rotte, half afgesneden en groene aardappels eruit halen en weggooien. Aan het eind van een strook land verdelen wij alle aardappels over boxen en stappen we vervolgens weer op de machine om weer een strook te doen. Dit werk gaat dan 12 uur lang door op een dag. Gelukkig hebben we muziek en kletsen Isabel en ik er volop op los waardoor de dag gek genoeg nog snel gaat ook. Ik had het zelf zwaarder verwacht, omdat het zo saai is. Het enige wat me zwaarder begint te vallen is het vroege opstaan in combinatie met de lange dagen die je maakt en de weinig vrije tijd die je voor jezelf hebt. Om 5:00 uur gaat de wekker, half 7 staan we op het land om vervolgens tegen 18:30 uur thuis te komen (soms eerder en soms later). Isabel en ik gaan dan direct een half uur hardlopen en oefeningen doen en vervolgens snel douchen, koken en hopen dan rond 20:00 uur op de bank te zitten met ons eten. Het vervelende vind ik dus wel dat we soms pas tegen 21:00 uur klaar zijn met eten en alles opruimen en we dan eigelijk alweer binnen een uur moeten slapen omdat we de volgende dag weer vroeg op moeten en daardoor weinig tijd hebben voor ons zelf. Omdat het droog moet zijn willen wij kunnen werken is het heel moeilijk te zeggen wanneer wij een vrije dag hebben. De derde week was er veel regen dus de boer kon van spanning niet meer slapen. Nu het weer droog is, werken we dus zoveel als we kunnen en omdat in het zuiden het enorm regent stromen de orders bij onze boer binnen. Toen Isabel en ik een week lang 5:00 uur naast ons bed stonden, keken we erg uit naar een dagje vrij!

Na 4 weken bij de boer in huis te wonen voelen wij ons echt thuis. De kat is inmiddels van buiten naar binnen verhuisd, wij bepalen wat er qua boodschappen gedaan wordt (wij doen ze namelijk ook), wat er elke avond op tafel staat, de dvd's van de serie Prison Break liggen al weken op de bank uitgestald zodat we elk vrij uurtje dat we hebben er 1 kunnen kijken en de boer is nog niet zen bed uit of wij lopen alweer te giechelen. De boer zegt zelf ook dat hij het erg leuk vindt dat wij er wonen, hij hoeft niet meer te koken of op te ruimen (hij stelde dit voor zodat wij hem niks voor eten en verblijf hoeven te betalen), hij kijkt samen met ons tv, en er is altijd iemand thuis als hij thuis komt en dat is natuurlijk wel zo leuk!

Verder werken Isabel en ik nog met een jongen van 19 (die inmiddels alweer ontslag heeft genomen) en met een 39 jarige man. Hij is een kennis van de boer, drugsverslaafd geweest en wat problemen met de politie gehad waardoor hij niet makkelijk aan de bak komt. Hij is erg aardig en hij is blij dat de boer hem een kans wilt geven.

Verder neemt de boer ons mee naar van alles en nog wat. Eerst kwamen zijn zus en haar man eten op Goede Vrijdag...Fish and Chips gingen we eten, hier een traditie. Week erop hadden we een soort van bbq waar heel veel mensen waren, heel veel eten en drinken was..erg gezellig. Daarna zijn we nog een keer uiteten geweest met de boer, zijn moeder, zijn zus en haar man voor de verjaardag van zijn moeder. Wij zeiden al dat het prima was als hij alleen met familie gaat maar hij wilde ons perse mee nemen. Aankomende zondag gaan we naar zijn moeder voor Moederdag en zal zijn zus gaan koken.

Over precies een maand gaat onze vlucht van Melbourne naar Sydney om vervolgens door te vliegen naar Thailand. Isabel en ik blijven daar 4 dagen om lekker nog even goedkoop te shoppen, ons in de watten te laten leggen dmv onder andere massages, pedicure, manicure (man dat is echt nodig na 2 maanden als boerin geleefd te hebben) en zo onderuit te komen aan de tussenstop van 18 uur die wij anders op het vliegveld Taipei hadden gehad.


Als ik nu terug kijk op mijn reis is het eigelijk voorbij gevlogen! Ik kan me de ochtend van vertrek nog herinneren als de dag van gister. Inmiddels heb ik 4 bestemmingen (Taiwan, Australie, Bali en Nieuw Zeeland) bezocht en heb ik er nog 1 (Thailand) op de planning staan. Voordat ik weg ging weet ik nog dat ik elke dag voor me werk een rondje ging skaten omdat ik denk ik van de spanning niet meer kon slapen.

Wat als Mark na 5 weken naar huis gaat en ik niemand vind om mee te reizen?, wat als ik heel snel al heimwee krijg en naar huis wil (en dus me kamer en baan voor 'niks' heb opgezegd?, wat als ik geen baantje kan vinden?

Achteraf is het de beste beslissing geweest die ik ooit heb gemaakt. Ik zal later nooit spijt krijgen dat ik het niet heb gedaan en heb er natuurlijk ook heel veel van geleerd. Ik ben zelfstandiger geworden en ben er nog meer achter gekomen wat ik echt belangrijk vind in het leven (familie, vrienden, gewoon genieten van de dingen die je wilt doen en het ook echt daadwerkelijk doen en vrijheid vrijheid en nog eens vrijheid!). Daarnaast heb ik zoveel leuke mensen ontmoet waarvan ik er met een deel (Isabel natuurlijk maar ook Amy, Mira, Beer en de broertjes) zeker contact ga houden en waarmee ik allemaal al van de zomer naar verschillende feestjes ga.

De dingen die mij erg bijblijven van mijn reis zijn erg uitlopend...een maand leven in een auto (en alle bijbehorene dingen zoals het binnen sluipen van een hostel of camping voor een douche en het 4 weken koken op een gas stelletje zonder koelkast en andere luxe), het skydiven, het laten zetten van mijn tattoo, de o zo vele gekke stap avonden, de 3 verschillende baantjes die ik heb gehad, het huren van een camper en alle vrijheid hebben waar je naartoe gaat en ga zo maar door!


Nou dit was mijn laatste verslag en vind het onwijs leuk dat zoveel mensen het elke keer hebben gelezen. Ik probeer trouwens enkele foto's erop te zetten maar het is allemaal niet zo boeiend dus het zijn er niet veel;-) De volgende keer dat ik weer wat te vertellen heb kan ik dit gelukkig weer face to face doen. Want ondanks dat het hier geweldig is..oost west, thuis best;-) Voor sommige mensen is het misschien vreemd om te horen dat ik er enorm naar uitkijk om terug naar Nederland te gaan maar op een gegeven moment ga je de mensen die belangrijk voor je zijn gewoon enorm missen en zeker op bepaalde momenten zoals met Kerst kan het zelfs best moeilijk zijn om zover van huis te zijn. Daarnaast is het hier nu steeds kouder aan het worden (rond het vriespunt in de ochtend dus 6 lagen kleding aan) en mijn bruine kleurtje (in hoever dat mogelijk is bij mij) is inmiddels helemaal weg dus kom maar op met de zomer in Nederland, Frankrijk en Vegas!!


Tot over 5 weken!


Dikke kus