Roadtrip Perth <---> Exmouth
Blijf op de hoogte en volg Daisy
03 Februari 2014 | Australië, Perth
Lieve allemaal,
Ditmaal wat eerder een reisverslag omdat ik per roadtrip een verslag wil maken!
Maandag 20 januari hebben Isabel en ik de camper opgehaald. Een paar uur rijden van Perth hebben we een nationaal park bezocht waar je de Pinnacles kon vinden, dat is een gebied met alleen maar grote stenen om het even snel uit te leggen. Erg bekend maar wij vonden er eerlijk gezegd weinig aan.
Inmiddels wilden we de telefoons opladen in de auto, Isabel had een kabel hiervoor die mensen hadden achtergelaten in een hostel. Achteraf begrepen we waarom. Direct na het aansluiten op mijn telefoon begon mijn beeld heel vreemd te doen..toen op Isabel haar telefoon geprobeerd, die deed het helemaal niet meer en kregen we niet meer aan..echt balen en een slechte start van onze trip!
Aangezien we ons scheel hebben betaald aan kampeerplaatsen voor de camper aan de oostkust, hebben Isabel en ik ervoor gekozen deze trip te gaan wild kamperen, een risico maar ook wel weer spannend! Savonds hebben we de auto dus boven op een berg geparkeerd achter een struikje in het plaatsje Jurien Bay, niemand die ons gezien heeft en we hebben heerlijk geslapen.
Dag erna naar Geraldton gereden waar we wat boodschapjes hebben gedaan en een nieuwe telefoon voor Isabel hebben gekocht. Onze eindbestemming voor die dag zou Kalbarri zijn, waar we onderweg daar naartoe nog een duik hebben genomen bij een mooi strandje in Port Denison.
De hitte is hier overdag namelijk echt niet uit te houden en loopt soms naar 40 graden op. We waren hiervoor gewaarschuwd maar het was of de hitte of de westkust niet zien.
Eind van de dag hebben we op het strand gekookt en gegeten. Voor vertrek uit Perth hebben we eten ingeslagen voor de komende 2 weken. Daar is het namelijk nog te betalen. Omdat wij geen koelkast in de camper hebben, enkel een koelbox (zonder koelelementen), bestaat ons eten voornamelijk uit potten groenten, pasta/rijst, pastasaus, fruit, houdbare melk en water..heeeel veel water!
Het is grappig hoe snel je je hier aan kunt aanpassen, enkel koken op een gasstelletje en dat op elke plek waar het maar windstil is.
Die avond hebben we onze auto geparkeerd aan een groot meer, dit leverde een super mooi uitzicht op de volgende dag!
De dag erna waren we alweer vroeg wakker (6:30 uur) vanwege het licht en de warmte. Een duik genomen, ontbeten en op naar wat mooie plekjes voor het weer te warm is. Om daar te komen was een hele onderneming, geen verharde weg en onwijs veel kuilen. Eenmaal aangekomen bij de Z Bend (wandeltocht) was het deze tocht helemaal waard, wat een uitzicht! En de afdaling van een km naar beneden was ook erg leuk en mooi om te zien.
De tweede mooie plek (The Loop, Nature's Window) was precies aan de andere kant waar we dus weer een stuk voor moesten rijden over dezelfde rot weg. Jammer genoeg viel het ons ook een beetje tegen en de tocht van 8 km die je daar te voet kon afleggen zagen we ook niet echt zitten. In de namiddag waren we gaar maar we wilden toch vast een begin maken naar het volgende plaatsje, Carnarvon. Uiteindelijk waren we zo lekker op weg dat we na 4 uur rijden er al waren. Onze auto geparkeerd en lekker slapen..tenminste dat dachten we. Er kwam tot driemaal een auto het terrein op en reed vervolgens een rondje en was weer weg. We lagen niet heel relaxt meer want er was niemand daar te bekennen behalve wij en we waren toch wel enigszins bang voor beveiliging. Uiteindelijk niet meer teruggekomen en dus gaan slapen. De volgende ochtend, we waren nog geen 10 minuten wakker (was rond half 8), kwam er een auto aangereden, en ja hoor..een ranger met zen bonnenboekje! Zeg dames, wat doen jullie hier? Dit is namelijk een overheidsgebied met een zendmast en jullie mogen hier niet staan/slapen..jullie zijn door het hek heen gereden waar dit staat aangegeven. Tja..leg dan maar eens uit wat je daar doet als je beide in je pyjama zit, de camper hebt omgebouwd tot slaapplek en beide nog slaapogen hebt. We hebben het erop gehouden dat we alleen 2 uurtjes aan het rusten waren en de hele nacht hadden doorgereden. Dit vond de ranger erg dapper van ons, zonder kangoroo bumper op de voorkant en het feit dat onze camper dan niet verzekerd is als wij na zonsondergang een kangoroo aanrijden. Uiteindelijk heeft hij ons geen boete gegeven en bleef het bij een waarschuwing. Ik denk het feit dat wij er misschien wat onschuldig in onze pyjama uitzagen en dat we uit Nederland kwamen (hij had namelijk zelf 5 jaar in Amsterdam gewoond) ervoor heeft gezorgd dat we geen $200 hoefden te betalen, want aan zijn gezicht te zien geloofde hij ons verhaal uiteraard niet!
Na 2 uurtjes rijden kwamen we aan in Coral Bay. Inmiddels was mijn telefoon er ook opeens mee gekapt, hij deed helemaal niks meer. Echt balen, want nu waren we allebei onze foto's kwijt!
Het prachtige strand maakten wel veel goed moet ik zeggen, alleen jammer dat ik niet echt kon zwemmen vanwege mijn tattoo. We kwamen er wel al snel achter dat hier verder weinig te doen was, naast snorkelen, wat wij eerlijk gezegd niet verwacht hadden. Savonds na 3,5 dag eindelijk weer kunnen douchen op een camping waar we zogenaamd ook op stonden. Daarna weer op zoek naar een plekje voor de nacht, een half uur rond gereden maar nergens wat te vinden dus terug naar het strand en de campings/hostels. Inmiddels was het donker en hadden we geen slaapplek..oke dan maar langer wakker blijven, hem laat parkeren bij het hostel en smorgens weer vroeg vertrekken. Op dat moment kwam er weer een ranger, wat we deden want het gebied ging sluiten en we moesten van het terrein af. Deze meneer wees ons op een gratis campingplaats als we die zochten. Ons probleem was dus opgelost en zo liepen we geen risico op een boete die bij hem zelfs $300 koste!
Uiteindelijk na een half uur in een slakkentempo te hebben gereden vanwege de kangoroo's die de weg oversteken, kwamen we aan op ons plekje voor de nacht:-)
De dag erna lekker op het strand gelegen. Al snel raakten we aan de praat met een man en zijn dochtertje van 9. Hij had hier een vakantiehuis aan het strand. Na een gezellige middag op het strand stelde de vader voor ons savonds de zonsondergang te laten zien vanaf een punt waar wij met zijn 4WD heen zouden rijden. Dit was echt mooi! Hij had zelfs ligstoeltjes en drinken meegenomen. Erna stond hij erop ons te trakteren op een pizza en ijs om vervolgens over het strand te rijden en op zoek te gaan naar schildpadden. Helaas hebben wij ze niet gezien. Die nacht mochten we onze camper parkeren op zijn terrein zodat we niet bang hoefden te zijn voor een boete. De dag erna zijn we op tijd vertrokken omdat er mensen zijn vakantiehuis hadden gehuurd. Voor vertrek heeft hij ons overladen met fruit, flessen water die we nog mochten bijvullen en het adres van zijn huis in Carnarvon waar wij op de terugweg dan zouden mogen parkeren als we wilden. Het is soms niet te geloven hoe aardig de mensen hier zijn en hoe leuk ze backpackers vinden. Na vertrek hebben we nog even op het strand ontbeten en zijn we naar onze volgende bestemming gereden, Exmouth. Hier aangekomen zijn we direct doorgereden naar het National Park Cape Range waar wij een wandeling hebben gemaakt (Yardie Nature Walk & Yardie Gorge Trail) en erna nog heerlijk een paar uurtjes op het strand (Sandy Bay) hebben gelegen. De nacht zouden wij doorbrengen in het National Park en wij hebben hiervoor toch maar netjes een kaartje gekocht aangezien er waarschijnlijk veel wordt gecontroleerd in zulke parken. We hebben heerlijk onze eettafel en stoeltjes aan het strand gezet en hebben daar gegeten met om ons heen wilde kangaroo's. Omdat we vergeten waren onze jerrycan te vullen met water, hebben wij de afwas in de zee gedaan. Ach afgezien van de buren die een beetje gek keken, was het prima te doen!
De volgende ochtend begonnen we alweer redelijk op tijd aan onze volgende wandeling (Mandu Mandu Gorge Walk) van 3 km waar je aardig moest klimmen en afdalen. Daarna uiteraard weer heerlijk uitgerust op het strand (Turquoise Bay). Eind van de middag weer terug gereden naar Coral Bay en geparkeerd op de rustplaats waar wij eerder hadden overnacht.
Toen we onze camper ophaalden zagen we een actie van het verhuurbedrijf, als je naakt met de camper op de foto ging dan kreeg je de camper 1 nacht langer voor niks. Bij het betalen hier al direct rekening mee gehouden en de camper 1 dag minder betaald met het idee deze foto naar ze te mailen. Aangezien we nu alweer op de terugweg waren moesten we deze foto nu wel echt gaan maken.
Stonden we dan, langs de snelweg (uiteraard niet de drukke snelwegen die jullie in Nederland gewend zijn maar meer een snelweg waar je elkaar in de auto gedag zwaait als je weer eindelijk iemand tegemoet rijdt) geparkeerd.
Een vrachtwagen had net zijn trailer geparkeerd op de rustplaats en was inmiddels zelf weggereden. Snel de tafel in de berm gezet, camera erop met timer en de kleren uit. Een paar lege plastic flessen water hadden we in onze handen om bepaalde plekken nog wel bedekt te houden. We scheten bagger want waren bang dat de trucker terug zou komen voor zijn trailer , er auto's op de snelweg zouden rijden of andere mensen ook het idee hadden om te stoppen bij de rustplaats. Toen ook nog eens de plastic flessen wegwaaiden en Isabel in haar handdoek gevouwen bijna de snelweg over rende om die te pakken, had ik het uiteraard al bijna niet meer van het lachen. Het belangrijkste uiteindelijk is, de foto is gelukt en de camper mochten we een dag langer houden!
De dag erna lekker op het strand geleden en dat dochtertje weer gezien, dit keer met haar moeder. Haar vader was inmiddels terug naar zijn huis gegaan waar hij zijn eigen bedrijf had. Die avond zijn we naar zijn farm gereden en hebben we daar overnacht, hij had ons dit namelijk aangeboden. Toch weer een nachtje zonder bang te hoeven zijn voor een ranger;-) De volgende ochtend een rondleiding gekregen op zijn stuk land waar hij enorm veel bananenbomen, mangobomen en lime bomen had staan , echt leuk om te zien hoe die boeren precies werken. Na een enorme voorraad aan bananen te hebben meegekregen zijn we vertrokken naar Kalbarri waar we na zo een 4 uur rijden later aankwamen. Voordat het donker zou worden, zouden we nog even het 'Pink Lake' gaan bekijken. Ik was helemaal enthousiast en kon niet wachten tot ik in het roze meer stond, toch eens wat anders dan dat heldere blauwe kleurtje! Bij aankomst liep ik er dan ook direct in en voor ik het wist stond ik tot meer dan me enkels in de dikke zwarte drap! Er lag een hard laagje op het meer wat ik kapot trapte zodra ik verder liep, waardoor ik keer op keer kleine schrammen in mijn voeten kreeg en het zout (niet normaal hoe zout dit meer was) in mijn wondjes ging, echt niet fijn maar ik wilde doorlopen tot ik bij het roze water was. Uiteindelijk toch 2 stappen voor het roze water omgedraaid want ik zakte steeds verder in de drap en was bang te vallen of er zelfs niet meer uit te komen. Verder gereden en daar uiteindelijk een foto kunnen maken, maarrr doe mij voortaan toch maar een blauw kleurtje zonder gekkigheid:-)
De dag erna naar Geraldton gereden, daar heb een nieuwe goedkope telefoon gekocht. Ik kan nu dus gewoon weer skypen zonder een telefoon te hoeven lenen en ik was bang dat mijn iPhone het ging begeven voor ik terug in Nederland zou zijn en mijn foto's nog veilig op mijn pc kon overzetten. Verder hebben we die dag en de dag erna nog even wat strandjes opgezocht want de komende maanden zal dat toch wat minder worden.
Vrijdag zijn we terug gereden naar Perth en hebben we onderweg nog een national park bezocht, Yanchep.
Eind van de middag waren we terug in het hostel, was echt leuk iedereen weer te zien. Vrijdag avond een feestje in het hostel gebouwd en natuurlijk mijn verjaardag om middernacht al gevierd. Was echt geslaagd! De volgende dag onze camper ingeleverd en daarna allemaal ons bed indoken omdat we zo brak waren. Mijn kamer was helemaal versierd met ballonnen en de meiden hadden allemaal cadeautjes gekocht. Weliswaar allemaal drank en een tegoedbon van een drankzaak die ik op dat moment echt niet kon aanzien! Me moeder had samen met haar vriend rozen laten opsturen, een doos bonbons en een fles drank, echt super leuk! Zaterdag uiteraard mijn verjaardag gevierd met de flessen die ik allemaal had gekregen aangezien ik die niet mee kan nemen in het vliegtuig maandag.
Nu inmiddels uitgecheckt in het hostel en straks brengt een jongen van het hostel ons naar het vliegveld, onze reis naar Adelaide kan beginnen!
Na 3 maanden geleefd te hebben in Perth kan ik echt zeggen dat dit als mijn thuis voelt, zeker het laatste hostel waar ik 2 maanden gewoond heb. Ik ga daarom wel met een dubbel gevoel weg, super leuk om verder te reizen maar ondertussen ga ik alle leuke mensen ook enorm missen!
De komende 2 weken ga ik samen met Isabel en 2 vrienden van haar naar Alice Springs, jullie zien mijn verhaal daarvan wel weer verschijnen:-) ow ja, heb nog wat foto's van Bali toegevoegd bij het betreffende verslag!:-)
Dikke x
Ditmaal wat eerder een reisverslag omdat ik per roadtrip een verslag wil maken!
Maandag 20 januari hebben Isabel en ik de camper opgehaald. Een paar uur rijden van Perth hebben we een nationaal park bezocht waar je de Pinnacles kon vinden, dat is een gebied met alleen maar grote stenen om het even snel uit te leggen. Erg bekend maar wij vonden er eerlijk gezegd weinig aan.
Inmiddels wilden we de telefoons opladen in de auto, Isabel had een kabel hiervoor die mensen hadden achtergelaten in een hostel. Achteraf begrepen we waarom. Direct na het aansluiten op mijn telefoon begon mijn beeld heel vreemd te doen..toen op Isabel haar telefoon geprobeerd, die deed het helemaal niet meer en kregen we niet meer aan..echt balen en een slechte start van onze trip!
Aangezien we ons scheel hebben betaald aan kampeerplaatsen voor de camper aan de oostkust, hebben Isabel en ik ervoor gekozen deze trip te gaan wild kamperen, een risico maar ook wel weer spannend! Savonds hebben we de auto dus boven op een berg geparkeerd achter een struikje in het plaatsje Jurien Bay, niemand die ons gezien heeft en we hebben heerlijk geslapen.
Dag erna naar Geraldton gereden waar we wat boodschapjes hebben gedaan en een nieuwe telefoon voor Isabel hebben gekocht. Onze eindbestemming voor die dag zou Kalbarri zijn, waar we onderweg daar naartoe nog een duik hebben genomen bij een mooi strandje in Port Denison.
De hitte is hier overdag namelijk echt niet uit te houden en loopt soms naar 40 graden op. We waren hiervoor gewaarschuwd maar het was of de hitte of de westkust niet zien.
Eind van de dag hebben we op het strand gekookt en gegeten. Voor vertrek uit Perth hebben we eten ingeslagen voor de komende 2 weken. Daar is het namelijk nog te betalen. Omdat wij geen koelkast in de camper hebben, enkel een koelbox (zonder koelelementen), bestaat ons eten voornamelijk uit potten groenten, pasta/rijst, pastasaus, fruit, houdbare melk en water..heeeel veel water!
Het is grappig hoe snel je je hier aan kunt aanpassen, enkel koken op een gasstelletje en dat op elke plek waar het maar windstil is.
Die avond hebben we onze auto geparkeerd aan een groot meer, dit leverde een super mooi uitzicht op de volgende dag!
De dag erna waren we alweer vroeg wakker (6:30 uur) vanwege het licht en de warmte. Een duik genomen, ontbeten en op naar wat mooie plekjes voor het weer te warm is. Om daar te komen was een hele onderneming, geen verharde weg en onwijs veel kuilen. Eenmaal aangekomen bij de Z Bend (wandeltocht) was het deze tocht helemaal waard, wat een uitzicht! En de afdaling van een km naar beneden was ook erg leuk en mooi om te zien.
De tweede mooie plek (The Loop, Nature's Window) was precies aan de andere kant waar we dus weer een stuk voor moesten rijden over dezelfde rot weg. Jammer genoeg viel het ons ook een beetje tegen en de tocht van 8 km die je daar te voet kon afleggen zagen we ook niet echt zitten. In de namiddag waren we gaar maar we wilden toch vast een begin maken naar het volgende plaatsje, Carnarvon. Uiteindelijk waren we zo lekker op weg dat we na 4 uur rijden er al waren. Onze auto geparkeerd en lekker slapen..tenminste dat dachten we. Er kwam tot driemaal een auto het terrein op en reed vervolgens een rondje en was weer weg. We lagen niet heel relaxt meer want er was niemand daar te bekennen behalve wij en we waren toch wel enigszins bang voor beveiliging. Uiteindelijk niet meer teruggekomen en dus gaan slapen. De volgende ochtend, we waren nog geen 10 minuten wakker (was rond half 8), kwam er een auto aangereden, en ja hoor..een ranger met zen bonnenboekje! Zeg dames, wat doen jullie hier? Dit is namelijk een overheidsgebied met een zendmast en jullie mogen hier niet staan/slapen..jullie zijn door het hek heen gereden waar dit staat aangegeven. Tja..leg dan maar eens uit wat je daar doet als je beide in je pyjama zit, de camper hebt omgebouwd tot slaapplek en beide nog slaapogen hebt. We hebben het erop gehouden dat we alleen 2 uurtjes aan het rusten waren en de hele nacht hadden doorgereden. Dit vond de ranger erg dapper van ons, zonder kangoroo bumper op de voorkant en het feit dat onze camper dan niet verzekerd is als wij na zonsondergang een kangoroo aanrijden. Uiteindelijk heeft hij ons geen boete gegeven en bleef het bij een waarschuwing. Ik denk het feit dat wij er misschien wat onschuldig in onze pyjama uitzagen en dat we uit Nederland kwamen (hij had namelijk zelf 5 jaar in Amsterdam gewoond) ervoor heeft gezorgd dat we geen $200 hoefden te betalen, want aan zijn gezicht te zien geloofde hij ons verhaal uiteraard niet!
Na 2 uurtjes rijden kwamen we aan in Coral Bay. Inmiddels was mijn telefoon er ook opeens mee gekapt, hij deed helemaal niks meer. Echt balen, want nu waren we allebei onze foto's kwijt!
Het prachtige strand maakten wel veel goed moet ik zeggen, alleen jammer dat ik niet echt kon zwemmen vanwege mijn tattoo. We kwamen er wel al snel achter dat hier verder weinig te doen was, naast snorkelen, wat wij eerlijk gezegd niet verwacht hadden. Savonds na 3,5 dag eindelijk weer kunnen douchen op een camping waar we zogenaamd ook op stonden. Daarna weer op zoek naar een plekje voor de nacht, een half uur rond gereden maar nergens wat te vinden dus terug naar het strand en de campings/hostels. Inmiddels was het donker en hadden we geen slaapplek..oke dan maar langer wakker blijven, hem laat parkeren bij het hostel en smorgens weer vroeg vertrekken. Op dat moment kwam er weer een ranger, wat we deden want het gebied ging sluiten en we moesten van het terrein af. Deze meneer wees ons op een gratis campingplaats als we die zochten. Ons probleem was dus opgelost en zo liepen we geen risico op een boete die bij hem zelfs $300 koste!
Uiteindelijk na een half uur in een slakkentempo te hebben gereden vanwege de kangoroo's die de weg oversteken, kwamen we aan op ons plekje voor de nacht:-)
De dag erna lekker op het strand gelegen. Al snel raakten we aan de praat met een man en zijn dochtertje van 9. Hij had hier een vakantiehuis aan het strand. Na een gezellige middag op het strand stelde de vader voor ons savonds de zonsondergang te laten zien vanaf een punt waar wij met zijn 4WD heen zouden rijden. Dit was echt mooi! Hij had zelfs ligstoeltjes en drinken meegenomen. Erna stond hij erop ons te trakteren op een pizza en ijs om vervolgens over het strand te rijden en op zoek te gaan naar schildpadden. Helaas hebben wij ze niet gezien. Die nacht mochten we onze camper parkeren op zijn terrein zodat we niet bang hoefden te zijn voor een boete. De dag erna zijn we op tijd vertrokken omdat er mensen zijn vakantiehuis hadden gehuurd. Voor vertrek heeft hij ons overladen met fruit, flessen water die we nog mochten bijvullen en het adres van zijn huis in Carnarvon waar wij op de terugweg dan zouden mogen parkeren als we wilden. Het is soms niet te geloven hoe aardig de mensen hier zijn en hoe leuk ze backpackers vinden. Na vertrek hebben we nog even op het strand ontbeten en zijn we naar onze volgende bestemming gereden, Exmouth. Hier aangekomen zijn we direct doorgereden naar het National Park Cape Range waar wij een wandeling hebben gemaakt (Yardie Nature Walk & Yardie Gorge Trail) en erna nog heerlijk een paar uurtjes op het strand (Sandy Bay) hebben gelegen. De nacht zouden wij doorbrengen in het National Park en wij hebben hiervoor toch maar netjes een kaartje gekocht aangezien er waarschijnlijk veel wordt gecontroleerd in zulke parken. We hebben heerlijk onze eettafel en stoeltjes aan het strand gezet en hebben daar gegeten met om ons heen wilde kangaroo's. Omdat we vergeten waren onze jerrycan te vullen met water, hebben wij de afwas in de zee gedaan. Ach afgezien van de buren die een beetje gek keken, was het prima te doen!
De volgende ochtend begonnen we alweer redelijk op tijd aan onze volgende wandeling (Mandu Mandu Gorge Walk) van 3 km waar je aardig moest klimmen en afdalen. Daarna uiteraard weer heerlijk uitgerust op het strand (Turquoise Bay). Eind van de middag weer terug gereden naar Coral Bay en geparkeerd op de rustplaats waar wij eerder hadden overnacht.
Toen we onze camper ophaalden zagen we een actie van het verhuurbedrijf, als je naakt met de camper op de foto ging dan kreeg je de camper 1 nacht langer voor niks. Bij het betalen hier al direct rekening mee gehouden en de camper 1 dag minder betaald met het idee deze foto naar ze te mailen. Aangezien we nu alweer op de terugweg waren moesten we deze foto nu wel echt gaan maken.
Stonden we dan, langs de snelweg (uiteraard niet de drukke snelwegen die jullie in Nederland gewend zijn maar meer een snelweg waar je elkaar in de auto gedag zwaait als je weer eindelijk iemand tegemoet rijdt) geparkeerd.
Een vrachtwagen had net zijn trailer geparkeerd op de rustplaats en was inmiddels zelf weggereden. Snel de tafel in de berm gezet, camera erop met timer en de kleren uit. Een paar lege plastic flessen water hadden we in onze handen om bepaalde plekken nog wel bedekt te houden. We scheten bagger want waren bang dat de trucker terug zou komen voor zijn trailer , er auto's op de snelweg zouden rijden of andere mensen ook het idee hadden om te stoppen bij de rustplaats. Toen ook nog eens de plastic flessen wegwaaiden en Isabel in haar handdoek gevouwen bijna de snelweg over rende om die te pakken, had ik het uiteraard al bijna niet meer van het lachen. Het belangrijkste uiteindelijk is, de foto is gelukt en de camper mochten we een dag langer houden!
De dag erna lekker op het strand geleden en dat dochtertje weer gezien, dit keer met haar moeder. Haar vader was inmiddels terug naar zijn huis gegaan waar hij zijn eigen bedrijf had. Die avond zijn we naar zijn farm gereden en hebben we daar overnacht, hij had ons dit namelijk aangeboden. Toch weer een nachtje zonder bang te hoeven zijn voor een ranger;-) De volgende ochtend een rondleiding gekregen op zijn stuk land waar hij enorm veel bananenbomen, mangobomen en lime bomen had staan , echt leuk om te zien hoe die boeren precies werken. Na een enorme voorraad aan bananen te hebben meegekregen zijn we vertrokken naar Kalbarri waar we na zo een 4 uur rijden later aankwamen. Voordat het donker zou worden, zouden we nog even het 'Pink Lake' gaan bekijken. Ik was helemaal enthousiast en kon niet wachten tot ik in het roze meer stond, toch eens wat anders dan dat heldere blauwe kleurtje! Bij aankomst liep ik er dan ook direct in en voor ik het wist stond ik tot meer dan me enkels in de dikke zwarte drap! Er lag een hard laagje op het meer wat ik kapot trapte zodra ik verder liep, waardoor ik keer op keer kleine schrammen in mijn voeten kreeg en het zout (niet normaal hoe zout dit meer was) in mijn wondjes ging, echt niet fijn maar ik wilde doorlopen tot ik bij het roze water was. Uiteindelijk toch 2 stappen voor het roze water omgedraaid want ik zakte steeds verder in de drap en was bang te vallen of er zelfs niet meer uit te komen. Verder gereden en daar uiteindelijk een foto kunnen maken, maarrr doe mij voortaan toch maar een blauw kleurtje zonder gekkigheid:-)
De dag erna naar Geraldton gereden, daar heb een nieuwe goedkope telefoon gekocht. Ik kan nu dus gewoon weer skypen zonder een telefoon te hoeven lenen en ik was bang dat mijn iPhone het ging begeven voor ik terug in Nederland zou zijn en mijn foto's nog veilig op mijn pc kon overzetten. Verder hebben we die dag en de dag erna nog even wat strandjes opgezocht want de komende maanden zal dat toch wat minder worden.
Vrijdag zijn we terug gereden naar Perth en hebben we onderweg nog een national park bezocht, Yanchep.
Eind van de middag waren we terug in het hostel, was echt leuk iedereen weer te zien. Vrijdag avond een feestje in het hostel gebouwd en natuurlijk mijn verjaardag om middernacht al gevierd. Was echt geslaagd! De volgende dag onze camper ingeleverd en daarna allemaal ons bed indoken omdat we zo brak waren. Mijn kamer was helemaal versierd met ballonnen en de meiden hadden allemaal cadeautjes gekocht. Weliswaar allemaal drank en een tegoedbon van een drankzaak die ik op dat moment echt niet kon aanzien! Me moeder had samen met haar vriend rozen laten opsturen, een doos bonbons en een fles drank, echt super leuk! Zaterdag uiteraard mijn verjaardag gevierd met de flessen die ik allemaal had gekregen aangezien ik die niet mee kan nemen in het vliegtuig maandag.
Nu inmiddels uitgecheckt in het hostel en straks brengt een jongen van het hostel ons naar het vliegveld, onze reis naar Adelaide kan beginnen!
Na 3 maanden geleefd te hebben in Perth kan ik echt zeggen dat dit als mijn thuis voelt, zeker het laatste hostel waar ik 2 maanden gewoond heb. Ik ga daarom wel met een dubbel gevoel weg, super leuk om verder te reizen maar ondertussen ga ik alle leuke mensen ook enorm missen!
De komende 2 weken ga ik samen met Isabel en 2 vrienden van haar naar Alice Springs, jullie zien mijn verhaal daarvan wel weer verschijnen:-) ow ja, heb nog wat foto's van Bali toegevoegd bij het betreffende verslag!:-)
Dikke x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
